ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ടവന് .... കണ്ണുകള് കൊണ്ട് ഈ ലോകം ചൂഴ്ന്നു നോക്കുമ്പൊഴും മനസ്സ് ഒരു അടഞ്ഞ വാതിലായി സൂക്ഷിക്കുന്നു....ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ടവനു ചൈതന്യമേകുവാന് കാലം ഒരു സ്വപ്നത്തെ കാത്തു വച്ചു...സ്വപ്നവും യാഥാര്ത്ഥ്യവും എന്നും വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നു.....ഒന്നിനൊടു ഒന്നു ചേരില്ല ഒരിക്കല്ലും ....എങ്കിലും അവന് ആ സ്വപ്നത്തെ പ്രണയിച്ചു.....എന്തിനെന്നറിയാതെ......മനസ്സിന്റെ വാതില് ഇന്നും അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നു.....പക്ഷെ ഉള്ളില് എവിടെയൊ ഒരു നിഴല് പൊലെ ഒരു നേര്ത്ത പിടച്ചിലായ്........
4 comments:
nanayitundu mihr.. enenum aval ninde koode undavattetto...hehe
നിലാവിന്റെ നേര്ത്ത കിരണങ്ങളേറ്റു പോലും പ്രണയിനിയുടെ ഹ്രിദയ പനിനീര്പ്പൂക്കളുടെ ദലങ്ങള് വാടാതിരിക്കാന് മഴവില്മറ തീര്ത്ത, കരുതലുള്ള സ്നേഹം. പിന്നീടെപ്പൊഴോ ആ മഴവില്ലില് പ്രണയവര്ണ്ണങ്ങള് അഴകു തീര്ത്തു. ഈ ശുദ്ധപ്രണയം നില്നില്ക്കാന് ആശംസ.
കവിത ഇഷ്ടമായി. ഏതു സാധാരണക്കാരനും മനസ്സിലാകുന്ന തരത്തിലുള്ള ഈ അയത്നലളീതവും, എന്നാല് മനോഹരവുമായ രചനാരീതിയും
Hai mihi...oronnayi vayichukondu ithile pokumbol ivide oru vari kurikkathirikkan kazhinjilla...kanarillallo
eniku orupadu ishtapetta oru kavithaya ethu ...nice 1 mahi
Post a Comment