സ്വയം എത്ര നാള് മനസ്സിനെ പൂട്ടി വയ്ക്കും. അതിനുള്ള കടുപ്പം പൂട്ടുകള്ക്കുണ്ടോ, ലോലമായ ഒരു മനസ്സിന്റെ അതിലോലമായ പൂട്ടുകള്ക്ക്?!!
സ്വപ്നങ്ങള്.... വിളിക്കാതെ, നിനയ്ക്കാതെ എത്തുന്ന വിരുന്നുകാര്. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ എത്തുമ്പോള് പോലും ഓരോ മനസ്സും ഏറ്റവും നല്ല വിരുന്നൊരുക്കുന്ന ആധിധേയര്
ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ടവന് .... കണ്ണുകള് കൊണ്ട് ഈ ലോകം ചൂഴ്ന്നു നോക്കുമ്പൊഴും മനസ്സ് ഒരു അടഞ്ഞ വാതിലായി സൂക്ഷിക്കുന്നു....ആത്മാവ് നഷ്ടപ്പെട്ടവനു ചൈതന്യമേകുവാന് കാലം ഒരു സ്വപ്നത്തെ കാത്തു വച്ചു...സ്വപ്നവും യാഥാര്ത്ഥ്യവും എന്നും വേറിട്ടു നില്ക്കുന്നു.....ഒന്നിനൊടു ഒന്നു ചേരില്ല ഒരിക്കല്ലും ....എങ്കിലും അവന് ആ സ്വപ്നത്തെ പ്രണയിച്ചു.....എന്തിനെന്നറിയാതെ......മനസ്സിന്റെ വാതില് ഇന്നും അടഞ്ഞു കിടക്കുന്നു.....പക്ഷെ ഉള്ളില് എവിടെയൊ ഒരു നിഴല് പൊലെ ഒരു നേര്ത്ത പിടച്ചിലായ്........
1 comment:
സ്വയം എത്ര നാള് മനസ്സിനെ പൂട്ടി വയ്ക്കും. അതിനുള്ള കടുപ്പം പൂട്ടുകള്ക്കുണ്ടോ, ലോലമായ ഒരു മനസ്സിന്റെ അതിലോലമായ പൂട്ടുകള്ക്ക്?!!
സ്വപ്നങ്ങള്.... വിളിക്കാതെ, നിനയ്ക്കാതെ എത്തുന്ന വിരുന്നുകാര്. പ്രതീക്ഷിക്കാതെ എത്തുമ്പോള് പോലും ഓരോ മനസ്സും ഏറ്റവും നല്ല വിരുന്നൊരുക്കുന്ന ആധിധേയര്
Post a Comment